domingo, 19 de enero de 2014

Entre la revolución y la resignación

Últimamente no dejo de preguntarme cómo pasaremos página. La ciudadanía cabalga entre la revolución y la resignación sin decidirse por un destino fijo. Desconocemos cómo atajar el problema y estamos a punto de tirar la toalla. Entonces recuerdo el gran "Ensayo sobre la lucidez", de Saramago, y pienso si no deberiamos tomar ejemplo: utilizar el voto en blanco de forma masiva para situar al gobierno en una encrucijada. Al fin y al cabo, de poco serviría lanzar la pelota a otro campo y eternizar el bipartidismo una vez más. La democracia roza la extinción y el gobierno no sólo ha perdido su credibilidad, sino que cierra con una cremallera las bocas de aquellos que no opinan del mismo modo. Somos víctimas de la manipulación y necesitamos un cambio con mayúsculas.

Nos imponen la asignatura de religión e intentan convertir la filosofía en una "maría". Es obvio, cuanto menos ejercitemos nuestro espíritu crítico y reflexivo, mejor. ¿Esperamos a que nos corten las alas para no volver a volar? En menos de dos años tendremos la oportunidad de poner en práctica la poca libertad que nos queda y quizás la idea de Saramago no sea del todo descabellada.


Carta publicada en El país:


jueves, 9 de enero de 2014

"O corazón tecido de Catarina"

"O corazón tecido de Catarina", editorial Elvira,
escrito por Ruth Oliveira e ilustrado por Alba Castillo.

Nos tempos que corren é doado que desexemos escapar da realidade, e que o medo nos obrigue a agocharnos baixo unha coraza, o que pode impedirnos disfrutar do lado positivo do mundo que nos rodea. Que o hai, inda que custe atopalo. Pois como dicían as nosas avóas, mesmo nos días de choiva xorde o arco da vella. 

A baixa estima dun mesmo pode mergullarnos nunha burbulla invisible e iso é precisamente o que lle acontece á nosa protagonista, a Catarina. Mais hai sentimentos capaces de derrubar barreiras que semellan irrompibles nun principio, coma o amor incondicional, que posibilita unha vida chea de cores, deixando atrás a tristura. Porque o gris non aparece no arco da vella. 


O noso conto fala desta transición, mostrando unha mensaxe positiva na que o amor é o fío conductor, capaz de tecer corazóns de la infinita. A través del, queremos chegar ós nenos que se poidan sentir identificados, e que igual que a historia de Catarina, vexan que todo o que se propoñan é posible, con esforzo. Compre salientar que "O corazón tecido de Catarina" ofrece unha doble lectura, interpretada de xeitos distintos entre pais e nenos, e que invita á interacción entre ambos.

Agradecer infinitamente á Editorial Elvira, por confiar en nós, polo seu apoio en todo momento; a Francesca, polos seus valiosos consellos e, sobre todo, a Alba Castillo, por compartir comigo a ilusión, polas súas maravillosas ilustracións e todos eses momentos compartidos nos que, pouquiño a pouco, Catarina tomou forma por fin para convertirse en realidade. 

Podedes adquirir "O corazón tecido de Catarina" no seguinte enlace: 

Esperamos que o disfrutedes! 


domingo, 5 de enero de 2014

Queridos Reyes Magos:

Sé que llego con el tiempo justo, dejando todo para el último momento para variar. Pero quizás sea la única alternativa que me queda. Sobre todo en estos tiempos en los que aferrarnos a los sueños es lo único que nos alienta a continuar. Sin duda. Como ustedes saben, el mundo se derrumba a nuestro alrededor, y no nos enamoramos, no. Parece que todo lo contrario. Por ello me gustaría que mi regalo de este año fuese un mundo nuevo. Lo sé, complicado introducir semejante volumen en un paquete tan pequeño, pero ustedes hacen magia, ¿no? Qué ilusión encontrarme un juego de construcción, como los Lego de toda la vida, para poder crear un mundo encajando cada pieza: unos ideales nuevos, un gobierno nuevo, honestidad, cooperación, humildad, sinceridad, transparencia, mucha bondad y menos corrupción, mucha información y menos ignorancia. Y libertad, que aunque parece en peligro de extinción existe, seguro. Libertad para poder decidir, opinar, trabajar, amar. Todos esos valores que nos hacen ser personas íntegras, y no simples marionetas. ¿Será posible? He sido buena, no crean, así que no pido un imposible. Y si mañana no se cumple mi petición, seguiré intentándolo. Al fin y al cabo, la ilusión es algo que todavía nadie podrá arrebatarnos.