sábado, 6 de mayo de 2017

Simbiose

Non sei coidar plantas. Morren sempre. As follas apáganse e o seu verdor esfúmase. Múrchanse implorando que as rescate da súa agonía. Eu non poño atención ós sinais que me envían e continúo ao meu. Non esaxero cando afirmo que un cacto sobreviría antes no deserto. Na miña defensa direi que non é falta de obriga senón descoido.

Ante tal imposibilidade alguén díxome unha vez "Quen non pode manter unha planta é incapaz de criar un fillo". Sentenciouno con naturalidade, restándolle importancia ó dito. Coma quen camiña pola rúa e pregunta a hora.

Pode que teña razón aínda que sería un prodixio troca-los papeis. Imaxinar que son elas as que coidan de min. Devolverlle o agasallo cunha mostra de simbiose. Coidar e ser coidada.  



No sé cuidar plantas. Se me mueren siempre. Sus hojas se apagan y el verdor se esfuma. Se marchitan implorando que las rescate de su agonía. Yo no presto atención a las señales que me envían y sigo a lo mío. No exagero cuando afirmo que un cactus sobreviviría antes en el desierto. En mi defensa diré que no es falta de compromiso sino despiste.

Ante tal imposibilidad alguien me dijo una vez "Quien no puede mantener una planta es incapaz de criar a un hijo". Lo sentenció con naturalidad, restándole importancia a lo dicho. Como quien camina por la calle y pregunta la hora.

Puede que tenga razón aunque sería un prodigio invertir los papeles. Imaginar que son ellas las que cuidan de mí. Devolverle el regalo con una muestra de simbiosis. Cuidar y ser cuidada.