Uns beizos bican un fume de
algas.
As gorxas crepitan,
as vellas cancións se esquecen.
A espuma flota
na superficie descalza.
Espidos pensamos
en amenceres salvaxes.
Bicamos o mundo novo
collidos das mans.
E de volta sorrimos
coa boca
chea de lúas brancas.
É hora de volver.
Xa vexo o faro ao lonxe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario